In 2024 wordt er geen wandeling gelopen in de Nacht van de Vrijheid. De Amnesty actie "Wandel voor Vrijheid" biedt verschillende alternatieven.
Bij vragen kun je contact opnemen met Herman (0492 - 368 362, 06 57 330 476) of
Kan ik dit jaar meelopen in de Nacht van de Vrijheid?
Nee, helaas is er in 2023 geen nachtelijke tocht van Vught naar Eindhoven. Als alternatief zijn er rond 5 mei in verschillende plaatsen wandeltochten georganiseerd. Zie Amnesty Wandel voor Vrijheid
Waar kan ik terecht met vragen?
Voor vragen kun je een bericht sturen naar
Routebeschrijving
Dit jaar wordt er geen 60 km route gelopen van Vught via Gemert naar Eindhoven. Er zijn echter de afgelopen jaren verschillende routes uitgezet, waarvan de meesten op elk moment van het jaar kunnen worden gelopen. Elke route heeft een link met vrede en vrijheid. Hieronder een beschrijving van elke route.
Joe Mann route, 22 km
Joe Mann was een Amerikaanse soldaat die is gesneuveld bij de brug over het Wilhelminakanaal nabij Son, door zich op te offeren voor zijn medesoldaten. Deze rondwandeling van 25 km doet enkele plaatsen aan die betrekking op hem hebben. De route gaat vanuit Eindhoven-Noord door landelijk en bosrijk gebied naar het monument op de plaats waar hij gesneuveld is, en via het naar hem genoemde openlucht theater, museum Bevrijdende Vleugels, het dorp Son en het Dommeldal weer terug naar de startplaats.
Mars van de Vrijheid Gemert Aarle-Rixtel - Nuenen - Eindhoven, 25 km
Amnesty Brabant heeft om de bevrijding van Noord-Brabant te vieren een wandelroute van 25 km uitgezet van Gemert naar Eindhoven. De route gaat door verschillende natuurgebieden in de regio tussen Gemert en Eindhoven, en komt langs een aantal monumenten die betrekking hebben op oorlog en vrede.
Airborne wandelingen, diverse afstanden
Er bestaan verschillende Airborne wandeltochten. Deze tochten zijn uitgezet ter herinnering aan de operatie Market Garden die begon in sptember 1944. Op deze pagina vind je een overzicht van de verschillende mogelijkheden.
Rondwandeling Ulft, 5 en 10 km
In het Gelderse Ulft werd op bevrijdingsdag 2022 door de plaatselijke Amnesty afdeling een wandeling georganiseerd. Afstanden 5 en 10 km, consumpties bij vertrek en aankomst. Informatie bij
De Nacht van de Vrijheid, 60 km
Dit is de route die in de nacht van 4 op 5 mei werd gelopen. De tocht gaat van Vught via Schijndel, Veghel, Gemert en Laarbeek naar Eindhoven, totale afstand 60 km.
De tocht begon met de dodenherdenking nabij NM Kamp Vught en eindigde de volgende morgen bij het Airborne monument in Eindhoven. Een tocht die letterlijk en figuurlijk van het donker naar het licht voert.
Na 2020 heeft de wandeltocht door de corona pandemie niet meer plaats gevonden. Ook in 2023 wordt er niet gelopen van Vught via Gemert naar Eindhoven. Alternatieven vind je op wandelvoorvrijheid.amnesty.nl/
2020: Mensenrechtenverdedigers
Ook in 2020 werd geld ingezameld voor het ondersteunen van mensenrechtenactivisten wereldwijd. We denken in het bijzonder aan de jongen Iraanse vrouw Saba Kordafshari, die een gevangenisstraf van 24 jaar uitzit voor haar protest tegen het dragen van de verplichte hoofddoek. Ze strijdtvoor het recht om zelf te bepalen hoe je je kleedt. Door het niet dragen van een hoofddoek strafbaar te stellen worden vrouwen in Iran gediscrimineerd. Wetten die de hoofddoek verplichten zijn in strijd met het recht op vrije meningsuiting en het recht op gelijke behandeling voor iedereen.
2019: Mensenrechtenverdedigers
In 2019 werd opnieuw gewandeld voor de ondersteuning van mensenrechtenverdedigers wereldwijd. 
Een voorbeeld zijn de vrouwen in Saoedi Arabie die zich hebben ingezet tegen het autorijverbod voor vrinouwen. Sinds afgelopen zomer is dat rijverbod opgeheven, maar Loujain al-Hathloul, Iman al-Nafjan, Aziza al-Yousef en andere activisten die zich hiervoor inzetten, zitten gevangen en werden gemarteld.
2018: Mensenrechtenverdedigers
Het wordt steeds gevaarlijker om op te komen voor mensenrechten. Meer dan ooit krijgen mensenrechtenverdedigers te maken met intimidatie, lastercampagnes, geweld en gevangenisstraf. Nieuwe wetten maken hen monddood. de persvrijheid wordt aan banden gelegd. Elk jaar worden meer verdedigers vermoord. Regeringen, gewapende groeperingen en bedrijven zorgen er zo voor dat het net zich steeds verder sluit om wie op vreedzame wijze zijn mening geeft. Tegen deze alarmerende trend voert Amnesty International campagne.
Een voorbeeld van iemand die in haar land vervolgd wordt omdat ze opkomt voor mensenrechten is de Cambodjaanse Tep Vanny, die al sinds augustus 2016 gevangen zit omdat ze opkomt voor mensen die gedwongen uit huis gezet worden. Of Azzi Soliman, een Egyptische advocaat die opkomt voor vrouwen die slachtoffer zijn geworden van marteling, huiselijk geweld of verkrachting.
Zo zijn er meer. Op de Amnestysite staat veel meer informatie over de steun aan mensenrechtenverdedigers. Deze steun kan allerlei vormen aan nemen. Denk aan betaling van rechtshulp, of financiele ondersteuning van familieleden omdat het slachtoffer onschuldig in de gevangenis is beland.
2017: Mensenrechteneducatie in Nederland en buitenland
In Nederland begint de grondwet met artikel 1:
"Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan".
Een tekst die duidelijk maakt dat iedereen in Nederland gelijk moet worden behandeld. Helaas denken veel mensen daar tegenwoordig anders over. "Eigen volk eerst", "Nederland is vol", zijn veelgehoorde uitingen van een ander pricipieel mensenrecht, dat van het recht op vrijheid van meningsuiting. Deze twee grondrechten botsen helaas regelmatig. Zoals bekend vecht Amnesty International voor beide grondrechten. Maar hoe kunnen deze twee grondrechten beiden gerespecteerd worden?
Amnesty geeft jaarlijks gastlessen aan tienduizenden leerlingen, om bewustwording te creëren. Daarnaast geeft ze ook gerichte trainingen aan mensenrechtenactivisten in het buitenland. Zij leren hoe ze te werk kunnen gaan met het verzamelen en gebruiken van informatie, om zo mensenrechtenschendingen te documenteren. Voor dit werk is natuurlijk geld nodig. Wij willen met de opbrengst van de wandeltocht ons steentje hieraan bijdragen.
Veel meer informatie over mensenrechteneducatie vind je op de Amnestysite
2016: Proceswaarneming in Turkije
Mensenrechten in Turkije onder druk
De vrijheid van meningsuiting in Turkije ligt onder vuur. Jaarlijks moeten honderden journalisten, advocaten, mensenrechtenverdedigers, politieke activisten en vele anderen voor de rechtbank verschijnen omdat ze iets volkomen legitiems deden: uitkomen voor hun mening.
Kritische uitlatingen van journalisten en academici worden steeds vaker bestraft met een proces. De Turkse autoriteiten dulden weinig kritiek, het beledigen van president Erdogan kan je een celstraf van meerdere jaren opleveren. De uitspraken van de rechter zijn soms politiek gekleurd.
Nederland en de Europese unie zijn momenteel minder kritisch op de misstanden in Turkije, omdat ze het land nodig hebben om het vluchtelingenprobleem op te lossen. Slechts zelden verschijnen politieagenten die grof geweld gebruikten tegen vreedzame demonstranten en toevallige voorbijgangers voor de rechter. Dat is de omgekeerde wereld, die Amnesty wil keren.
Proceswaarneming
Een van de speerpunten in het mensenrechtenbeleid is een project van proceswaarneming.
Amnesty stuurt internationale waarnemers naar rechtszaken in Turkije waarbij de mensenrechten in het geding zijn. Met hun aanwezigheid in de rechtszaal tonen zij dat er internationale bezorgdheid is over het verloop van de rechtszaak en dringen zij aan op een eerlijk proces.
Een voorbeeld is de zaak van de journalisten Can Dündar en Erdem Gül (zie foto). Zij stelden een geheim wapentransport van Turkije naar Syrië aan de kaak. Hiervoor kunnen zij beide levenslang krijgen. De motivatie van Erdam Gül: "Mijn taak is het te onthullen wat voor het publiek verborgen blijft".
Naast aanwezigheid in de rechtszaal verzamelen de waarnemers informatie voor Amnesty en tonen ze hun solidariteit met de verdachten en slachtoffers in de zaak.
Hoe werkt het?
In de praktijk werkt het als volgt. Vertegenwoordigers van Amnesty nemen plaats in de zaal, samen met een tolk. Tijdens de zitting geven zij updates via Twitter, die Amnesty Turkije weer retweet. Amnesty hoopt op die manier het signaal af te geven aan de rechterlijke macht dat Europa meekijkt, zodat er een eerlijk proces plaatsvindt. Na afloop bundelen ze alle reportages. Eens in de zoveel tijd bekijken ze de zaken opnieuw, om te zien of ze trends kunnen ontdekken. Daar kunnen ze dan op anticiperen en nieuwe campagnes en acties opzetten. Ook voeren ze de lobby op bij het ministerie van buitenlandse zaken, zowel in Turkije als in Nederland. Kort gezegd willen ze via verschillende kanalen de impact op de rechtsgang vergroten.
Steun aan slachtoffers
Naast het werk in de rechtszaal is Amnesty tot grote steun van familieleden van slachtoffers. Zij bevinden zich vaak in moeilijke omstandigheden. Denk bijvoorbeeld aan familieleden van mensen die zijn omgekomen tijdens de protesten in het Taksim Gezi Park in mei 2013. Deze mensen procederen zich suf. Dat zijn langslepende processen, waar je een lange adem voor moet hebben. Uit een evaluatie van de advocaten van de slachtoffers bleek dat zij de aanwezigheid van Amnesty erg waardeerden. Zij voelen zich gesteund en blijven hoop houden op een eerlijk proces.
Herdenking van de protesten op het Taksim Gezi Plein
Het is dus heel belangrijk dat de rechtszaken in Turkije waargenomen worden, en volgens internationale standaards plaatvinden. We hopen dan ook veel geld op te kunnen halen om deze proceswaarnemingen te ondersteunen.
Wil je meer lezen over de proceswaarneming? Op www.filosofie.nl staat een interview over dit onderwerp met Laurien de Vos, Turkije coördinator bij Amnesty International.
Op de Amnestysite is meer informatie te vinden over mensenrechten in Turkije.
2015: Special Program on Africa
Het Special Programme on Africa (SPA) van Amnesty International Nederland ondersteunt Afrikaanse mensenrechtenactivisten in diverse Afrikaanse landen, om voor de mensenrechten in hun eigen gemeenschap op te kunnen komen en anderen daartoe te inspireren.
Veel Afrikaanse landen hebben nog steeds te maken met gewapende conflicten en mensenrechtenschendingen. Ook landen waar gewapende conflicten inmiddels beëindigd zijn blijven nog lang kwetsbaar voor een opleving van geweld en conflict.
Amnesty werkt in het Special Program on Africa samen met vele plaatselijke mensenrechtenorganisaties.
Het Special Program on Africa is in 1994 opgericht.
Voorbeelden van wat het Special Program on Africa doet
Somalië
Het Elman Peace and Human Rights Centre onderzoekt en documenteert misdaden die door alle partijen in de burgeroorlog worden begaan. Elman Ali Ahmed was een Somalische vredesactivist. Hij is in 1996 vermoord, zijn weduwe Fartuun Adan heeft het vredescentrum opgericht. De cartoon is van Elman, de vertaling van de tekst is: "Drop the gun, pick up the pen".
Het centrum werkt samen met Sister Somalia, een opvangcentrum voor vrouwen die slachtoffer zijn geworden van sexueel geweld.
Amnesty werkt in dit project samen met Oxfam Novib, en helpt met trainingen om mensenrechtenschendingen beter aan te kunnen pakken.
Oeganda
Deze regio lijdt nog steeds onder de gevolgen van het conflict met het Verzetsleger van de Heer, dat tot 2006 actief was in Noord Oeganda en Zuid Soedan. Door de nasleep van de oorlog is geweld nog steeds overal aanwezig, in het bijzonder geweld tegen vrouwen en conflicten over grondeigendom. Relaties tussen leger, politie en bevolking zijn fragiel, en rechtspraak is moeilijk toegankelijk.
Amnesty werkt samen met de Nederlandse vredesorganisatie PAX in het trainen van mensen van de Northern Uganda Human Rights Partnership, om mensenrechtenschendingen te documenteren en rapporteren. Het Karamoja Human Rights Consortium heeft een mensenrechtenbewustwordingsproject opgezet en bouwt aan een netwerk om schendingen te rapporteren.
Sierra Leone
Amnesty werkt in Sierra Leone samen met verschillende lokale organisaties, waaronder de Peace and Reconciliation Movement, in de strijd tegen huiselijk geweld en “Schadelijke Traditionele gebruiken” zoals vrouwenbesnijdenis en kind huwelijken. Ze gaan in dialoog met de plattelandsbevolking door middel van het organiseren van gespreksbijeenkomsten en discussieavonden.
2014: Eritrean Community Women's Center
Na twintig jaar dictatuur zijn veel mensen Eritrea ontvlucht.
Duizenden vrouwen hebben een barre voettocht door de Sinaïwoestijn gemaakt in een poging Israël te bereiken. Tijdens deze tocht zijn veel van hen slachtoffer geworden van verkrachting, marteling en chantage door mensensmokkelaars. Uiteindelijk met een trauma in Israël aangekomen zagen ze daar als asielzoeker hun hoop op een beter bestaan snel in rook opgaan. Ze hebben geen recht op overheidsdiensten zoals een bijstandsuitkering en gezondheidszorg, zodat de gemeenschap van Eritrese vluchtelingen zelf een oplossing moet zien te vinden. Door de slechte positie van de vluchtelingen worden vrouwen binnen de Eritrese gemeenschap vaak mishandeld door hun eigen familieleden, en zelfs de prostitutie ingedreven.
Zebib Sultan (zie foto), zelf vluchteling uit Eritrea, woont nu drie jaar in Israël. Samen met andere vrouwen heeft ze het Eritrean Community Women’s Center opgezet. Hier vinden vrouwen een veilige omgeving, waar ze hulp krijgen in het geval van huiselijk geweld.
Vrijwilligers leren hen Engels en Hebreeuws zodat ze in Israël zelfstandiger kunnen worden.
Overdag is in het Centre een goede kinderopvang zodat de moeders zonder zorgen kunnen gaan werken.
Het Eritrean Community Women’s Centre ontvangt geld van Eritrese vluchtelingen in Engeland. Dit is net genoeg om de huur van het gebouw van te betalen, maar niet om andere activiteiten te ontplooien. Daarom heeft Amnesty International een fonds opgezet om dit centrum financieel te ondersteunen. Met de opbrengst van de Nacht van de Vrijheid kunnen we dit project ondersteunen, en zo ervoor zorgen dat Eritrese vrouwen in Israël niet noodgedwongen de prostitutie in moeten om zo te overleven, maar een eerlijke kans krijgen op een normaler leven.
Tijdens de Nacht van de Vrijheid voelen wij ons verbonden met het lot van de vrouwen uit Eritrea. We hopen met elkaar veel geld bij elkaar te lopen voor hun opvang.
Website: Eritrean Community Women’s Centre
Facebook: www.facebook.com/EritreanCommunityWomensCenter
Filmpje op Youtube
2013: Chicoco Radio in Nigeria
De opbrengst van de tocht van 2013 ging naar Chicoco Radio in Nigeria. Mensenrechtenschendingen zijn in de sloppenwijken van Port Harcourt, Nigeria, onderdeel van het dagelijks leven. Weinig bewoners weten echter welke rechten ze hebben. Chicoco Radio gaat dat veranderen.
Chicoco Radio wordt het eerste radiostation in Nigeria dat gaat over en gemaakt wordt door mensen die wonen in de waterfront wijken in Port Harcourt. In de tientallen sloppenwijken aan de oevers van de aftakkingen van de Niger wonen tussen de twee- en vijfhonderdduizend mensen. Mensenrechtenschendingen zijn hier onderdeel van het dagelijkse bestaan. De leefomstandigheden zijn er slecht; mensen wonen in een houten hutje met een blikken dak en een moddervloer. Er is geen toilet, elektriciteit of stromend water, net zomin als ziekenhuizen en scholen. Bewoners kunnen elk moment te maken krijgen met gedwongen, onaangekondigde en gewelddadige huisuitzetting. Ze leven constant in onzekerheid, onveiligheid en armoede.
Het radiostation zal een stem geven aan de bewoners die eerder nooit werden gehoord en zal hen bewust maken van hun rechten. Chicoco Radio stelt schendingen van de mensenrechten in de sloppenwijken van Port Harcourt aan de kaak. Het zal de andere delen van de stad en lokale autoriteiten laten zien dat in de waterfrontwijken mensen wonen zoals zij: mannen en vrouwen met ambities, dromen, hoop, humor en liefde. Het idee voor een radiostation kwam al snel nadat een Amnesty-team op bezoek was in Port Harcourt. ‘Amnesty wilde iets doen voor de mensen in de krottenwijken daar, want de problemen zijn er gigantisch’,zegt Heerko Dijksterhuis, werelddeelcoördinator Afrika bij Amnesty Nederland. ‘Radio zorgt ervoor dat bewoners snel geïnformeerd en georganiseerd worden. Op die manier staan ze samen sterk en kunnen ze elkaar bijvoorbeeld waarschuwen voor een huisuitzetting.’ Chicoco Radio is onderdeel van de People Live Here-campagne, waarin Amnesty International samenwerkt met lokale en internationale organisaties.
Oefenstation
Uit onderzoek blijkt dat radio in de Nigerdelta het meest geschikte medium is om mensenrechtenschendingen aan de kaak te stellen. Van de volwassenen is 84 procent fanatiek radioluisteraar. Helaas hebben de bestaande radiostations in Port Harcourt nauwelijks aandacht voor wat er in de waterfrontwijken ge beurt. Chicoco Radio geeft die aandacht wel en geeft de bewoners bovendien een kans om direct betrokken te zijn bij de productie van het programma. ‘Radio voor en door de krottenwijkbewoners’, aldus Dijksterhuis. Naast het feit dat Chicoco Radio mensen rechtenschendingen aan de kaak stelt en een stem geeft aan de lokale bevolking, is het ook een leerschool en werkplek. Er worden on-the-job-trainingen gehouden in journalistiek en (eind)redactie, programmering en natuurlijk in het maken en uitzenden van radioprogramma’s. Medewerkers van Amnesty organiseren de trainingen over mensenrechten. Het project hoopt lokale politici bewuster te maken van de problemen in de sloppenwijken en vrouwen en minderheidsgroepen een grotere rol te geven bij de bestrijding daarvan. De eerste fase van het project is de bouw van een tijdelijk oefenradiostation. Hieraan is enkele maanden geleden begonnen.
Huizen verwoest
De gedwongen huisuitzettingen zijn in Nigeria een ernstig probleem. In augustus 2009 vernietigde de Nigeriaanse overheid de Njemanze-buurt in Port Harcourt. De huizen van maar liefst zeventienduizend bewoners werden verwoest. Niemand was van tevoren gewaarschuwd of heeft achteraf alternatieve woningen toegewezen gekregen. In oktober 2009 demonstreerden mensen van de Bundu Ama-gemeenschap vreedzaam tegen die huisuitzettingen. Veiligheidstroepen maakten met geweld een einde aan de demonstratie. Daarbij raakten negen mensen ernstig gewond, het aantal doden blijft onduidelijk. De Nigeriaanse autoriteiten hebben tot op heden geen onderzoek ingesteld naar deze schietpartij.
Om een idee te krijgen hoe de mensen in Port Harcourt leven en wat Radio Chicoco wil gaan doen kun je hier een filmpje over het project bekijken.
Onderstaand is de flyer te bekijken zoals deze door Amnesty wordt verspreid om sponsors te vinden voor Radio Chicoco.
